Zachtheid

Dingen die fluffy zijn, waar hebben we hier ten huize Liezewiezewoes een zwak voor. We hebben 2 poezen, al fluffy op zich, dekentjes in langhaarige fleece, zachte wollen sjaals, een jurk-in-wording voor Mila met veel fluffy-gehalte...
Fluffy dingen hebben als voordeel dat ze bijna 100% zeker ook erg zacht zijn. En zachte dingen, dat voelen we graag op ons velletje.

Voor de herfst en winter hou ik wel van wat flanel op tijd en stond. Alleen jammer dat de meeste prints op flanel werkelijk op niets trekken, toch niet in de winkels die ik bezoek. Ik kocht dan ook enkel nog maar een soort wit, die ik als voering bij een jasje gebruik.

Toen ik een paar weken geleden wat aan het virtuele windowshoppen was bij Mon Depot, zag ik een stof, met erg mooie herfstige kleuren. Bij de vermelding stond dat het katoen was, maar erg zacht aanvoelt. Ik was nieuwsgierig, ik bestelde en zag al een mooie jurk voor me hangen.

Probleem was dat ik graag een eenvoudig maar perfect zittende jurk wou voor Mila, met lange mouwen. Om eens niet eindeloos te moeten zoeken naar een passende trui en/of rolkraag.
Dat is niet of nauwelijks te vinden. In een Knippie kom je al eens iets tegen met lange mouwen. Maar qua breedte kan je daar dan wel 4 kinders in kwijt. Dat is nu niet direct een flaterend model voor Mila. Voor niemand eigenlijk ma soit.

Maar geen nood! Ik verkeer in een bevoorrechte positie! Ah ja, ik kreeg sneak peaks van Griet haar nieuwe boek, ik weet wat er zal in komen te staan. En ik weet ook dat ik zeer ongeduldig sta te trappelen om dat boek te hebben! Mindblowing, ik zeg het u!

Maar even terug naar de jurk dus. In het boek staat een jurk, met lange mouwen. Perfect bleek die! De stof trouwens ook. Werkelijk heerlijk zacht! Flanel-zacht! Ik voerde dan ook het bovenstukje met dezelfde stof.

strike a pose honey!

Aan het bovenstuk rimpelde ik gewoon de stofbreedte voor de rok.

Maar zie nu es wat een gewoon perfecte laarsjes dat dat zijn! Werkelijk zeg!

 

De laarsjes komen van bij Raaf en Vos, evenals de kniekousjes van Collégien.

 

En dan kunnen we nu gezamelijk zitten afwachten, tot dat nieuwe boek er is!

A few of her favorite things

Ik denk dat ik zowat de enige ter wereld moet zijn die er is in geslaagd om 29 jaar te worden en nog nooit, ik herhaal, nog NOOIT, The sound of Music heeft gezien. Ik ken wel een paar van de scenes, ik ken een paar van die liedjes, maar ik zag de film nog nooit. Sterker nog, ik ontdekte pas een jaar of 3-4 terug dat het een  film is die zich afspeelt tegen de achtergrond van WOII.

Het liedje’ My favorite things’, daar ben ik wel fan van. Gewoon, omdat het fijn is om aan een paar van je favoriete dingen te denken. De geur van versgemaaid gras, of de geur van een beginnende mooie zomerse dag, als eerste een voetstap zetten in een mooi wit sneeuwtapijt, de geur van cake of koekjes die bakken in de oven…  Allemaal kleine dingen, die me toch gelukkig kunnen maken.

Mila heeft ook zo haar favoriete dingen. En daar zitten paarden bij, uiteraard, en regenbogen, kleine poesjes en hondjes, koekjes, lippenstift… Enzo kunnen we nog wel even verder gaan.

Toen ik een paar maand geleden dan ook in De Stoffenkamer stof spotte met regenbogen en eenhoorns wist ik dat het serieus scoren zou zijn bij die kleine prinses-in-wording.

Ik ben geen fan van paard, dat hoef ik misschien niet meer te herhalen, maar deze stof vond ik oprecht leuk voor een kleine-meisjesjurk. Veel kleurtjes, handig om passende kousen en truitjes te vinden.

 

De rok vond ik het mooiste gewoon recht, zonder veel zwier en zwaai. Gelukkig discuteert ze daar niet te fel over. Al vindt ze een zwaairok wel nog steeds de max.

Het idee van de doorgeknipte schoudertjes zag ik bij Atelier Assemblé. Ik heb een jurk voor Nena deze winter die dat detail ook heeft.

Het bovenstuk van de jurk is uit Stof voor durf het zelvers, maar ik tekende het voorpand wat dieper, op een v-tje.

Baby Born, zoals ze het kind consequent blijft noemen, moest een boertje laten.

En dat deed baby born flink, wat werd beloont met een zoen van de mama.

Een echte fiere mama, me dunkt.

 

De laarsjes, die komen van bij Raaf en Vos en zijn van Ocra.

 



 

Soms is lengte wel belangrijk!

Lengte, dat is niet altijd van belang. Toch niet volgens veel mannen. En ik geef toe, soms zijn kleine dingen gewoon beter. Een kleine courgette bijvoorbeeld, zoveel smaakvoller dan dat gigantisch exemplaar! Of jonge worteltjes!

Er is wel 1 ding waar ik consequent ga voor het moto “hoe langer, hoe beter!”, en dat is mijn wintersjaal. Een sjaal die zo maar 1 keertje met veel moeite rond je nek gedraaid kan worden, dat komt er bij mij niet in. 2 keer draaien en nog genoeg sjaal over om voor of achter de rits of knopen van je jas te stoppen, zodat alles lekker warm blijft. Heerlijk!

Ik maakte dus mijn eigen sjaal. Ik begon, volgens mijn instagram zo een 13 à 14 weken terug met breien. En nu is hij af, net op tijd voor de winter! Ik heb er niet constant aan verder gedaan, ik heb ook geen uren na elkaar zitten breien. Maar zo nu en dan wat voor de tv of in de tuin.

Ik gebruikte de stersteek. Ik zag die een tijd terug verschijnen bij Mina Dotter en het idee bleef hangen. Ik vond het zo een mooie steek! Ik begon vorig jaar een paar keer aan een sjaal. Maar het lukte nooit, geen idee hoe het kwam. Ik liet het maar voor wat het was. Maar kijk, het idee, dat bleef in mijn hoofd zitten. En toen er een lokale wolwinkel uitverkocht en ik een giga voorraad mooie wol kocht, begon het plan zich opnieuw te vormen in mijn hoofd.

Ik nam dus wol, breinaalden en een youtube-filmke bij de hand en begon nog eens. Hoera voor doorzettingsvermogen!

 

 

en glimp van een deeltje van ons nieuw terras, dat krijg je ook!

<3

 

 

In totaal gebruikte ik 4 bollen merino van 100 gram. De sjaal heeft dan ook de comfortabele lengte van 2.4 meter. Het mag nog eventjes zomer blijven, maar de winter, die kan ik wel aan!
Nu enkel nog de kindertjes voorzien van wat wollig gerief!

Grijze haren

ik zit hier niet met een inspiratieblock. Ook al is dat hier tegenwoordig vrij stil op blogvlak wat maaksels betreft. Ik ben wel degelijk nog bezig met vanalles, al komt daar niet altijd een naaimachine aan te pas.

Ik heb wel last van een verbouwingsuitputtingsslag. En oh boy welke woordwaarde zou dat opleveren bij scrabble!

Wij besloten namelijk dat  we deze  zomer ons  terras wilden leggen. Alles verliep zelfs volgens plan enal! Ik was toch een beetje fier dat al mijn geregel zo vlot was gegaan! Begin augustus de boel laten afgraven, rond 15 augustus beginnen met terras zelf te leggen, eind augustus of begin september met nog wat mooi weer en zonnestralen dat terras inwijden!

Dat afgraven begin augustus, dat verliep volgens plan. De rest, dat werd een beetje improvisoir geklungel. Dat begon al met een vriend die opmerkte dat we toch wel beter al buizen zouden leggen onder het terras. Iets met gescheiden rioolwater en afvalwater, een duidelijkere uitleg moet ik u schuldig blijven. Het zou binnenkort verplicht worden en bij de eerstvolgende rioleringswerken in de straat zouden we dan ons terras weer kunnen openbreken. Dat streven we niet echt na kan ik u zeggen.

Soit, in allerijl iemand zoeken die die buizen kan leggen dus! Snel! Maar ‘Snel!’ en ‘bouwwerken’, das moeilijk in 1 zin te plakken. Toch niet tegen een aanvaardbare prijs. Zo bleek dat uit 2 offertes.

Net na de afgraafwerken belt onze terraslegger, dat hij toch niet kon beginnen rond 15 augustus en dat het dus eerder half september zou worden. Oh joy, we gingen dus meer dan een maand leven op een stuk afgegraven grond waar er een terras en oprit moeten komen… Zeer handig, ik zeg het u. Zeker op een regenachtige dag, waarbij het water en de modder enkelhoog stond aan ons achterdeur…

Ook zeer handig om uw kinders buiten te laten spelen, waarbij dat kleinste mormeltje steeds alles in het werk stelt om toch maar aan die modder te geraken of toch om minstens 1 steentje op te eten.

Zeer gevaarlijk ook voor de voeten en enkels, zo bleek uit mijn verstuikte enkel in week 1 van de afgegraven oprit.

 Maar bon, om veel gezaag en geklaag samen te vatten: die buizen, die hebben onze vaders dan maar zelf gelegd. En nu hopen we dat alles goed zit en niet gaat lekken. Dat terras, dat beginnen ze nu eindelijk te leggen, dit weekend. Hoera zeg!  En dat pas met een maand vertraging!

Maar door alle miserie, rondbellen, bestellingen, leveringen, containers, graafwerken, offertes vragen, kleine beroertes krijgen door die prijzen van die offertes, bleef mijn naaimachine voor een groot deel onbemand staan. Hier en daar werd een beetje voorbereidend werk gedaan, beetje geknipt enzo, maar niets groots en noemenswaardig.

Ik wou vooral op mijn gemak in de zetel ploffen ’s avonds.  Ik haakte en breide wel wat. Maar nog niet veel dat af is en dus blogwaardig is. Maar dat komt er wel aan, één van dees dagen.

Met foto’s, genomen op ons splinternieuw terras! En gelukkig bestaat er haarverf, om mijn grijs haar dat ik van al die miserie kreeg te verdoezelen, zodat ik wat deftig op die foto's sta.

friendstherapy

Series kijken, ik doe dat graag. Het is verslavend, dat wel. Want voor je het weet zit je om 2u 's nachts mee te supporteren voor Dexter die een moord aan het plegen is. Morele grenzen? Quoi?

Ik ben ook helemaal weg van de moeder aller series, de oerserie voor mij. Want wat help er nu beter tegen een kakdag dat eens goed lachen met een paar afleveringen van Friends? Ik heb alle seizoenen, heb alle afleveringen al gigantisch veel gezien, maar het blijft hilarisch vind ik. En er zijn geen morele grenzen die afgetast worden.

Ok, ik geef toe, een date met echte friends, dat is net iets beter. Maar als die ontbreken, dan kan een uurke of 2 afleveringen van Joey en co me wel bekoren.

Zo een vriendin hebben, die je al jaren kent, die weet wat er aan de hand is door een blik, een vriendin die je altijd kan bellen, al is het midden in de nacht, zo eentje waar je werkelijk helemaal jezelf bij kan zijn. En eentje waar ook jij midden in de nacht voor zou opstaan omdat ze je nodig heeft. Zo een vriendin, die is goud waard jong, ik zeg het u. Lucky me heeft er zo niet eentje maar 2! En na een zomer waarin we elkaar weinig zagen door overlappend verlof en verre reizen zaten we woensdagavond nog eens samen! en dat werd gevierd, met cocktails off course, roze cocktails, met een parapluutje erin, want dat hoort zo in een roze cocktail.

 

Excuses voor de crapy instagramkwaliteit, maar met wat cocktail in je lijf blijkt fotografie toch iets meer te omvatten dan op een knopje drukken en 'cheese' zeggen.

 



 

In de categorie nieuwbakken vriendjes waarmee je dagelijks chat over de zotste dingen eerst en die ook goed op weg zijn een definitief plekje in je vriendjeshart te veroveren:

Een namiddagje kletsen, taart eten en wat shoppen in Gent

 

 

 

Een beetje friendstherapy, je onderdompelen in gezellige babbels en lachsalvo's, elkaar oppeppen na een kakdag, meer moet dat soms niet zijn